Drugą istotna sprawą jest ustalenie ile pies powinien zjeść w ciągu doby? Przyjmuje się, że na 1kg ciężaru ciała psa powinien on otrzymać:4-5g białka pochodzenia zwierzęcego, 1-2g tłuszczu i 12-15g węglowodanów (w postaci kasz i potraw mącznych).
Dorosły pies wielkości doga czy bernardyna powinien otrzymać około 1kg suchej paszy dziennie, wyżeł, owczarek niemiecki czy bokser- od 600 do 800g, foksterier, jamnik – 200g, a ratlerek czy pekińczyk – około 100g (podane tu orientacyjnie ilości wagowe nie zawierają ciężaru wody, a trzeba wiedzieć, że zupa zawiera jej około 90%, ziemniaki około 75%, surowy ryż około 10%). Młodym psom – niezależnie od warzyw i owoców czy mleka i sera – należy dodawać do karmy preparaty z zawartością wapnia (niezbędnego do prawidłowej budowy kośćca), soli mineralnych i witamin. Bardzo dobrą mieszanką jest łatwo dostępny „Polfarmix M”, przeznaczony dla zwierząt mięsożernych.
Podstawą posiłku dorosłego psa powinno być pokrojone w kostk zbożowe dostarczające błonnika. W żadnym wypadku nie powinien być karmniny wieprzowiną.
Psy są z natury łakome i łykają łapczywie wybierane z miski wieksze części pokarmu, nawet go nie gryząc. Aby zmusić psa do spokojnego spożywania posiłku, doświadczeni hodowcy podają mu najpierw płynną, gęstą zupę, a potem, gdy pies nasyci pierwszy głód, dokładają do miski kawałki mięsa, chrząstki, jarzyny czy kluski. Dopiero na deser pies dostaje kość, z którą może przejść na swoje legowisko.
W ciągu pierwszych 9-12 miesięcy życia, gdy pies rośnie i rozwija się intensywnie, należy go specjalnie dobrze odżywiać, przestrzegając częstotliwości posiłków. Szczeniak 1-2 miesięczny powinien dostawać 6 posiłków dziennie, 2-4 miesięczny – 5 posiłków, 5-6 miesięczny- 4 posiłki a 7-10 miesięczny – 3 posiłki. Roczny pies może dostawać dwa posiłki dziennie ewentualnie tylko jeden. Pokarm daje się psu zawsze w tym samym miejscu i o tej samej porze, w misce przeznaczonej tylko dla niego. W innej misce powinna być stale dostępna dla psa czysta, zmieniania kilka razy dziennie woda.
Niedopuszczalne jest karmienie naszego pupila między posiłkami, jak również dawanie mu do wylizywania resztek z talerzy domowników przy stole jadalnym. Pomijając względy higieniczne, jest to najprostsza droga do nauczenia psa żebrania przy stole ,być może nam samym nie będzie to przeszkadzać jednak nasi goście mogą poczuć się urażeni i zniecierpliwieni. Jeśli resztki z talerza nadają się dla naszego pupila, powinien dostać je w porze swojego posiłku i we własnej misce.
Psom nie wolno dawać słodyczy. Ich zęby i układ trawienny nie są przystosowane do takich pokarmów, jak ciastka z kremem, cukier w kostkach, cukierki, czekolada czy lody.
To, czy pies jest żywiony prawidłowo i otrzymuje właściwy pokarm można sprawdzić, obejrzawszy jego kał. Zbyt twardy dowodzi, że pies dostaje za mało płynnych pokarmów, zbyt wolny zaś sugeruje, że zwierze dostaje zbyt dużo mleka lub, że jest chore. Zaparcie może być także spowodowane zjadaniem przez psa zbyt wielkiej ilości kości, zwłaszcza cielęcych i baranich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz